आकांत

नाजूक हळवं मन ... ओल्या पापण्या,
भरून आलेलं आभाळ ... मुसळधार धारा.

भयाण काळोखी रात्र ... दूरवर सर्व शांत,
खवळलेला समुद्र ... खोलवर ह्रुदयात.

निर्विकार चेहरा ... उद्धवस्त झालेली स्वप्नं,
भकास डोळे ... अंतर्मनात घोंघावणारं वादळ

जीवाची घालमेल ... रूतून बसलेलं दुःख,
ओठांवर परकं हसू ... कोणीच नाही ज्याला म्हणावं आपलं.

जीवनाशी तडजोड ... का ? कशासाठी ?
आकांत जीवाचा ... मुक्त होण्यासाठी !!!